Dalej, miejsce oddalone o 2 km, czyli ośrodek wypoczynkowy nad jeziorem Sudomie. Miejsce moich wakacji, praktycznie każdych. Był to ośrodek, który należał do firmy Społem, gdzie pracowała mama. Ostatni raz byłem tam w 1992 roku i był to ostatni rok funkcjonowania tego ośrodka. Natura zabrała to co odebrali jej ludzie - zostały ruiny przystani oraz hotelowca. Smutny widok. Zwiedzając to miejsce opowiadałem moim dzieciakom co i gdzie się robiło itd.
Tyle zostało ze stołówki (posiłki na dwie tury), w której zawsze siedzieliśmy po lewej stronie w miejscu drzew...
A to resztki przystani, w której w 1991 roku dumnie odebrałem kartę pływacką po wcześniejszym egzaminie. Na piętrze była świetlica, w której godzinami graliśmy w tenisa stołowego.
Kolejnym punktem była Kościerzyna. Zabrałem rodzinkę dokładnie tam, gdzie mama zabierała mnie i tatę, czyli do Cukierni Jarzębiński na kościerskim rynku. Tak jak 30 lat temu mi mama, tak ja kupiłem dzieciakom po lodzie i wyśmienitej Jagodziance.
Co dalej? Muzeum Kolejnictwa w Kościerzynie, które mocno mnie zaskoczyło. Pamiętam czasy kiedy jego funkcjonowanie stało pod wielkim znakiem zapytania z uwagi na brak pieniędzy na opiekę nad eksponatami. Jest dużo lepiej! Powstało kilka ciekawych ekspozycji i można znaleźć wiele odrestaurowanych lokomotyw. Na końcu przejechaliśmy się mini kolejką. Moi synowie, Jurek i Leon są kolejowymi maniakami - byli bardzo szczęśliwi. Na zdjęciu jednostka EW90. Jednostki tego typu pochodzące z Berlina zostały w ramach reparacji wojennych po II wojnie światowej przekazane do Polski i przebudowane w Polsce, w latach 1951-1957, w zakładach ZNTK Lubań i ZNTK Gdańsk. Przystosowano je do odbioru prądu z sieci trakcyjnej (oryginalnie były zasilane z trzeciej szyny) i eksploatowano na liniach SKM w Trójmieście. Jeden z dwóch zachowanych EW90 został uratowany przed zniszczeniem i pozbawiony części wyposażenia wnętrza znajduje się właśnie w skansenie w Kościerzynie.
Na koniec oczywiście spacer po wsi Śluza (gmina Lipusz). W końcu psu też się od wakacji coś należy! Po spacerze porządna kolacja (polecam kiszkę ziemniaczaną Gzella z jajkiem).
Nie byłbym sobą gdybym się czymś nie pochwalił. Pamiątką z Kościerzyny jest tabakiera. Tabakierę wykonano z wyselekcjonowanego rogu krowiego. Model ten posiada unikatowe i niepowtarzalne słoje, które powstały podczas ręcznej obróbki kości. Kaszubski róg jest bardzo poręczny, a jego płaska podstawa sprawia, że model ten można postawić na płaskiej powierzchni. Tabakiera Kaszubska posiada zatyczkę z rzemienia, która doskonale dopasowuje się do otworu prze który wysypujemy swoją tabakę. Od spodu zastosowana została zatyczka z drewnianą zawleczką po wysunięciu której wsypujemy tabakę. Szczerze napiszę, że zawsze chciałem taką mieć, ale szkoda mi było pieniędzy. Tutaj ukłon w kierunku mojej małżonki, która uparła się na jej kupno.
Podsumowując: nie był to Egipt, Wenecja czy Ameryka. Czasy mamy trudne, więc trzeba sobie radzić. Ja w tym roku wróciłem do korzeni i zabrałem do nich moje dzieci (sztuk 4). Nikomu się nie nudziło i wszyscy jesteśmy zadowoleni. W czasach chleba w cenie 7 zł poradziliśmy sobie znakomicie. Wracamy w piątek wieczorem. Serdecznie pozdrawiamy cały Salon Rozchmurzonych!
.gif ";-)")
Z Pucka do mnie jest kilkanaście kilometrów.
