Człowiek - to brzmi dumnie

[roll_nick]

Poniższa grafika może i nijak nie wpasowywuje się w założenia tematu, i - jak w poprzednim moim tu poście - nikt niczego tu godnego szacunku i odnotowania nie dokonał, ale mimo wszystko nie chciałbym zakładać nowego tematu, a obrazek ten, pomimo oczywistości na nim zawartej, jednak skłania do refleksji. I choć refleksja ta raczej nikomu pożytku nie przyniesie, bo wszyscy doskonale wiemy że świat innymi oczami niż nasze wygląda zupełnie inaczej, to jednak warto być może czasem mieć, jak to się teraz zwykło mawiać, "w tyle głowy" świadomość że jego ogrom małego człowieka często przytłacza i przeraża.

[basika]

Przywykliśmy narzekać na internet, lub facebook z powodu hejtu, który jest tam wszechobecny, ale są sytuacje, gdy jego moc jest sprzymierzeńcem w pięknej akcji. Igor ma 12 lat i jest niewidomy. Ma jednak ogromną pasję - uwielbia grać na fortepianie. Jego marzeniem był własny koncert. Akcję w internecie zorganizował znany youtuber „Reżyser życia” Na koncert Igora przyszły tłumy ludzi....
Warto się zaangażować, aby spełnić marzenie chorego dziecka, a przede wszystkim mądrze wykorzystywać siłę tych mediów.

[basika]

Znalezione w sieci z takim komentarzem :

To nagranie przywróci Twoją wiarę w ludzkość! Starszy pan próbował przejść przez ruchliwą ulicę. Kiedy zapaliło się czerwone światło dla pieszych, on ciągle był na pasach. I w tym momencie... Albo lepiej zobaczcie sami.

[roll_nick]

Nikt w opisanym poniżej liście co prawda nie dokonał niczego niebywałego, ale jakoś cieplej mi się zrobiło na sercu. I - choć to pewnie pisał rodzic, nie ma to znaczenia - warto pamiętać o wrażliwości innych, również tych z pozoru zamkniętych "w swoim świecie" i dotkniętych różnymi zaburzeniami czy schorzeniami.
Jak to ktoś kiedyś podobno powiedział (autora niestety nie znam) - mieć autyzm, to jak grać w sztuce w której wszyscy znają jej skrypt oprócz Ciebie.

[basika]

zgubiłam.jpg

Dwunastu wspaniałych, a może..... po prostu dobrych ludzi. Taką historię znalazłam.

Na naszej klatce schodowej mieszka staruszka. Pięć lat temu straciła męża, córkę, zięcia i wnuków w wypadku. Kiedy tydzień przed świętami wracałam do domu, na drzwiach klatki schodowej zobaczyłam ogłoszenie napisane odręcznie:
Zgubiłam 100 złotych. Uczciwego znalazcę proszę o zwrot do mieszkania nr 76, emerytura bardzo skromna, nie mam na chleb.
Mieszkanie nr 76 to lokal tej starszej pani. Wyjęłam z portfela 100 złotych, odłożone na prezent dla mamy, i zapukałam do drzwi mieszkania nr 76. Kiedy oddałam staruszce pieniądze, rozpłakała się i powiedziała:
– Jesteś dwunastą osobą, która przyniosła mi pieniądze. Dziękuję.
Uśmiechnęłam się i poszłam do windy, a wtedy starsza pani dodała:
– Córeńko, zdejmij, proszę, to ogłoszenie z drzwi, to nie ja napisałam… – starsza pani stała przed drzwiami swojego mieszkania i płakała.
Dziewczyna poprosiła, aby ta historia poszła w świat. Aby ci, którzy nie widzą w innych nic dobrego – dowiedzieli się, że na jej klatce schodowej mieszka co najmniej 12 wspaniałych osób.

[Tommy Black]

Piękne! Takie materiały trzeba pokazywać. Ludzie którzy mimo kalectwa realizują swoje pasje są godni najwyższego szacunku i podziwu!
Nie wiem czy może być coś gorszego niż bierne kalectwo ale to też kwestia bliskich i stosownej opieki medycznej i rehabilitacji!

[Selene]

[DamianGR]

A co będę bez sensu pierniczył - po prostu obejrzyjcie.

[Selene]

Tego też nie trzeba komentować....

[Selene]

Dla wrażliwych....