Zagadkę tę cechuje pewien wymagający każdorazowo odgadnięcia schemat interpretacyjny. Temat główny zagadki jest semantycznie dookreślany przez występujący temat pomocniczy.
W zagadkach quasi-metaforycznych podobieństwo między tematem głównym i tematem pomocniczym może mieć charakter czysto okazjonalny, gdyż nie o podobieństwo tu chodzi. Zagadka tego typu przybiera zwykle formę gry językowej, w której sugeruje się istnienie jakiegoś podobieństwa między tematem głównym i pomocniczym, by natychmiast to podobieństwo zanegować: „X jest podobne do Y-а, ale to nie Y”. W każdym razie nie można tu mówić o jakiejkolwiek interferencji semantycznej tematu pomocniczego na temat główny. Brak tego oddziaływania jest zaznaczany w tekście zagadki przez jawną negację tematu pomocniczego lub niektórych przypisywanych mu cech.
W wielu zagadkach quasi-metaforycznych negacja może mieć charakter niejawny, uświadamiany dopiero wówczas, gdy odgadnięty zostanie temat główny.
Tematem głównym zagadki jest w tym wypadku PODUSZKA. Odgadnięcie tematu sprawia, że dokonuje się wtórna precyzacja znaczeń predykatów-wykładników podanych w tekście. Skoro PODUSZKA jest tylko pozornie potworem, zatem rogi przestają być łączone z tym tematem pomocniczym i odnoszone do znaczenia "wyrostki kostne na głowie zwierzęcia", lecz jest aktualizowane inne znaczenie realne "miejsce zbiegania się krawędzi przed¬miotu". Analogicznie pierze przestaje się kojarzyć z pożartymi przez owego potwora ptakami i jest werbalizowane w wyrażeniach typu "napełnić poduszkę pierzem".
