Salonowe mole książkowe

[Tommy Black]

Czytaliście może... "Misja" - Michel Desmarquet ?
Jeśli tak... to jak ją oceniacie?

Magda, miałem tę książkę przez chwilę w swoich łapkach jakiś rok temu,pamięć mam dobrą i wzrok wtedy też jeszcze posiadałem...
A miałem,bo ktoś mnie poprosił o opinię i ja niestety tej prośby nie spełniłem,co u mnie jest raczej rzadkością,albowiem z natury jestem grzeczny i uprzejmy,tylko życie i złe książki robią ze mnie chamowatego gbura...
Jedyne co warto z tej ksiązki zapamiętać,to to, że hałas bardzo źle wpływa na nasze ciała astralne.

Gdyby jednak ktoś chciał sam poczytać,niżej link do Misji...książkę można ściągnąć legalnie i za darmo.

http://bioresonant.com/DL/download.htm?name=misja.pdf

[Selene]

Czytaliście może... "Misja" - Michel Desmarquet ?
Jeśli tak... to jak ją oceniacie?

[tajwoj]

Nie bardzo lubię fikcję literacką. Bardziej odpowiada mi literatura faktu.
I tak, ostatnio, jestem pod wrażeniem książki "Bohaterskie czyny radzieckich marynarzy", wydanej po raz pierwszy w roku mego urodzenia (1954), przez zasłużoną oficynę Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej.
Nie wiem czy jest jeszcze do kupienia w Empiku.
Po tej lekturze nie mogę się opędzić od myśli, czy też byłbym w stanie odeprzeć atak faszystowskiej dywizji pancernej mając do dyspozycji butelkę samogonu i dwa ogórki kiszone.
Chyba jednak jestem za mało ideowy.

[Tommy Black]

Robert,ja tylko zacytowałem agę, która pięknie i celnie pisuje o książkach.Tu wyjątkowo celnie!
Niestety samej książki nie czytałem i nawet jej jeszcze nie mam. Mam za to całą półkę książek które czekają...
Książki są bardzo cierpliwe,wyrozumiałe, nie obrażają się nawet jeśli chwilowo spotka je los podstawki pod boxa...czy herbatę...
Gorzej z ludźmi,którym książki muszę oddać.No i tu herbata już nie pomoże...

[robert]

Tommy dobrze to napisałeś.Tak blisko i tak nie dawno,a wielcy tego świata mają to gdzieś.

[Tommy Black]

Rzeczywiście ,książka jest bardzo,bardzo smutna...
Jest przesiąknięta strachem ludzi, którzy żyją w oblężonym mieście. Jest przerażająca.
Ten strach zdarzył się całkiem niedawno. To nie wydarzyło się w czasie drugiej wojny światowej, która była tak dawno, że młode pokolenie postrzega ją jako prehistorię. Rok 1992, cywilizowana Europa i mieszkańcy Sarajewa liczący na pomoc świata, który pomoże, który nie zostawi ich i na nowo wprowadzi ład i porządek. Nie doczekali się szybkich decyzji, szybkiej interwencji. Żyli w strachu przez wiele miesięcy.
To mnie uderzyło najbardziej w tej książce - strach i oczekiwanie na pomoc. I tak sobie pomyślałam o Ukrainie. Czy oni jeszcze czekają na reakcje świata czy już pogrążyli się w rozczarowaniu?
Wojna to nie prehistoria. Niestety nie uczymy się na błędach i wojna jak widać może się przydarzyć zawsze. Niestety.
Polecam. Lektura tej książki pozwala docenić drobiazgi, których w czasach pokoju się nie docenia, a które są tak ważne w codziennym życiu.
To opinia agi z portalu lubimyczytać.Jest aktualnie obecna w wielu sieciowych księgarniach w bardzo przystępnej cenie.
Kupię ją,ale z czytaniem na razie u mnie krucho...

[robert]

Panie i Panowie ,kolejna dobra książka przeczytana.Dobra oczywiście moim zdaniem.Dlatego chcę ją wam polecić,choć pewnie niektórzy już ją przeczytali.Wiolonczelista z Sarajewa autor Steven Galloway,to o niej mówię.Dramatyczna ,smutna i to smutna przez duże s.Oblężenie Sarajewa i losy czworga ludzi.Bohaterowie fikcyjni ,ale ich postacie inspirowane historią prawdziwych ludzi.Jeśli ktoś nie czytał to polecam.

[amsaw]

Ależ niech taki będzie. Doskonale go rozumiem.
Byle by coś wreszcie opublikował

[Riccardo]

Sie zaznajom, Ricc

No dobra, będzie na Ciebie

[Stary Chemik]

Sie zaznajom, Ricc
Maciek: taki to już on jest.