Dawno dawno temu,
w odległej galaktyce, żyłem sobie w błogim przekonaniu, że sześć zwojów nawiniętych na gwoździu to wszystko co mi do szczęścia potrzebne, a jedynym zagadnieniem była średnica gwoździa i grubość drutu. Potem nastał TooCruel, który udowodnił i przekonał (zresztą wielu z nas), że "nieco" bardziej skomplikowane konstrukcje potrafią zadziałać "nieco" lepiej. Aż wreszcie ostatnio @
Tommy Black wyskoczył z
obrazoburczą tezą, że GOTOWE (tfu, tfu) grzałki typu Smok Baby mogą zachmurzyć porównywalnie do plecionych w pocie czoła, misternych konstrukcji. Długo wzbraniałem się przed sprawdzeniem tej teorii, głównie dlatego że parowniki Smoka nigdy mi nie leżały, ale kiedy dowiedziałem się ostatnio ilu Shieldów używa na bieżąco Tommy, stwierdziłem że nie ma ch… we wsi, coś MUSI być na rzeczy! Zakupiłem więc Shielda, który zafundował mi niezły opad szczęki, więc potem to już poszło
przećwiczyłem kilka różnych typów grzałek i ZDECYDOWANIE uważam, że niektóre z nich są warte opisania – stąd ten wątek. Oczywiście opiszę też grzałki słabsze bo ich używanie może zniechęcić do idei gotowców.
Poniżej, drobnym drukiem, technikalia, które można sobie podarować jeśli ktoś tylko szuka informacji o dobrej grzałce.
Wszystkie testy robione były na dwóch Shieldach, wyposażonych najczęściej w porównywalne grzałki, np. od Smoka i GeekVape, później najczęściej zostawiałem zwycięzcę w jednym Shieldzie a w drugiego wkręcałem kolejną grzałkę, itd. Odniesieniem był Kylin Mini z plecionką 7x2 by @ Azgar - o ile powszechnie wiadomo, że Miniak jest obecnie WZORCOWYM tankiem DTL jeśli chodzi o oddawanie smaku, to dodam że ta plecionka Azgara jest również według mnie bliska WZORCA w tym względzie, niewiele lepszych konstrukcji próbowałem.
Wszystkie grzałki:
• przed zainstalowaniem moczyły się około pół godziny w glikolu,
• po założeniu odparowywałem na nich jeden baniak czystej bazy,
• startowałem od 25 W i co parę sztachów dodawałem watów aż do osiągnięcia mojego* optimum,
• ostateczna ocena smaku liquidu testowego następowała pod koniec drugiego baniaka, czyli po odparowaniu około 7-8 ml docelowego liquidu.
* - podkreślam słowo MOJEGO – lubię wprawdzie dużą chmurę podczas DTL, ale nie lubię kiedy jest gorąca, tak że zwróćcie uwagę, że to „optimum” jest dość subiektywne, i stąd też czasami dość szerokie jego zakresy.
Grzałki przygotowywałem według wytycznych Tommiego, za które bardzo mu dziękuję!
Airhole Shieldów otwarte na maxa - to WAŻNA uwaga bo przy okazji wyszło, że różne konstrukcje grzałek mniej lub bardziej ograniczają przepływ powietrza!
Liquid testowy: Pornsteen od GoBear – wybrałem go ze względu na dość złożony bukiet, ochłodzony w dodatku kooladą, no i dlatego że po prostu mi smakuje i znam go z innych parowników.- - -
WSZYSTKIE OPISANE W WĄTKU GRZAŁKI SĄ TYPU TFV8 Baby (nazywane czasami w sklepach „V8 Baby”, „V8 Baby Beast” itp.) i pasują mi. do niego oraz do Shielda.
Wszystkie grzałki
POTRZEBUJĄ CO NAJMNIEJ JEDNEGO BANIAKA NA ROZKRĘCENIE SIĘ. Czyli pierwszym zalaniem w ogóle się nie przejmujemy – jeśli wypada dobrze to tym lepiej, ale jeśli jest średnio to warto go przemęczyć i zobaczyć co się będzie działo przy drugim/trzecim. Oczywiście nie liczę tutaj pierwszego baniaka „rozruchowego” na czystej bazie.
Wprawdzie wszystkie grzałki były testowane na Shieldach, ale z dużym prawdopodobieństwem można założyć, że na innych, kompatybilnych parownikach zadziałają PODOBNIE – w końcu taka grzałka to kompletny zespół grzewczy (drut-wata-komora) więc różnice mogą wynikać jedynie z przeciągu jaki będzie oferował inny parownik.
No to lecimy…
Na początek odniesienie:
I grzałki...
1.
SMOK X4 - podstawowa grzałka SMOKa, dawana często „na start” w ich parownikach.
Da się chmurzyć od:
25 W, i to całkiem przyzwoicie, taki lajtowy DTL.
Optimum:
35-40 W, później zaczyna się mocno grzać, ale przy tych mizernych 35W (w tej lidze to tyle co nic) potrafi zaskoczyć produkcją pary.
Odniesienie smakowe do Kylina:
TROCHĘ GORZEJSmak jest spłaszczony, ale nie aż tak jak w IM1 (poniżej), generalnie jest całkiem przyzwoita, a za niskie zapotrzebowanie na moc
DUŻY PLUS!
2.
GeekVape IM1.
Da się chmurzyć od:
30 W.
Optimum:
35-45 W, później nie widać już dużego wpływu podnoszenia mocy, za to chmura jest mocno przegrzana.
Odniesienie smakowe do Kylina:
GORZEJGrzałkę warto użyć jeśli ktoś chciałby zrozumieć określenie "płaski smak" – aromaty są lekko przytępione, pozbawione soczystości i rześkości, nawet chłodzik jest mniej zauważalny. Dla jasności:
tragedii nie ma, bukiet nie jest całkowicie wyprany z aromatów ale… są lepsze gotowce.
3.
GeekVape IM4.
Da się chmurzyć od:
35 W.
Optimum:
45-55 W .
Odniesienie smakowe do Kylina:
PORÓWNYWALNIE + Plus bo grzałka wydaje się nieco podkreślać nutę chłodziku a także ogólną „soczystość” bukietu. Nieco bardziej czuć też słodycz, co już niekoniecznie jest na plus. Tak że ostatecznie nie mogę się zdecydować czy wolę ją, czy Kylina. A to w sumie duży komplement dla Geeków.
PS. Przepływ powietrza jest wyraźnie mniejszy niż w pojedynczych "okrąglakach" typu IM1. I właśnie ten przepływ powietrza stawia pod znakiem zapytania moce zalecane przez producenta – wiadomo, że jeśli przykładamy sporo watów to trzeba mieć możliwość swobodnego przyswojenia potężnej chmury, a w tym przypadku obawiam się, że przy 80W przeciąg może lekko nie wyrobić.4.
SMOK Q4 – na pierwszy rzut oka podobna do IM1 od Geeków ale jak się przyjrzeć to widać, że
drut idzie jako dual. Czy coś to zmienia? Sporo …
Da się chmurzyć od:
25 W.
Optimum:
35-45 W, dla tej grzałki im wyższa moc tym lepiej, ale przy 50 W chmura jest już dość gorąca.
Odniesienie smakowe do Kylina:
PORÓWNYWALNIE Zwłaszcza w okolicach 45W można powiedzieć, że jest
nie do odróżnienia od Kylina!
5.
SMOK T12 - grzałka zbudowana podobnie jak IM4 Geeków ale znowu –
zwoje idą tu w dualu. I znowu jest lepiej…
Da się chmurzyć od:
35 W.
Optimum:
45-55 W, wyżej wg mnie nie ma sensu, bo grzałka jest jeszcze trochę bardziej ciasna niż IM4, więc powyżej 60W zaczyna się dusić we własnym sosie.
Odniesienie smakowe do Kylina:
LEPIEJ 
Nie myślałem, że w tym teście przyjdzie mi wystawić powyższą ocenę… Ale faktycznie jest lepiej – ciekawiej wybrzmiewa chłodzik, owoce są bardziej soczyste i świeże. Odparowałem na tej grzałce i na Kylinie chyba po dwa baniaki żeby jednak wykazać wyższość tego drugiego
ale nie udało się.
MOCNA RZECZ!6.
Eleaf HW3 - 3 zwoje w dualu i KOSMICZNE zapotrzebowanie na moc, zobaczmy …
Da się chmurzyć od:
45 W (!).
Optimum:
60-70 W,
grzałka dla hardkorów . Poniżej 60W niczym nie zachwyca, dopiero od około 65W potrafi przyprawić o lekki wytrzeszcz oczu w zakresie produkcji chmury
. Tyle tylko, że już przy tych 65W jest gorąco, przy 80W robi się bardzo gorąco, a przy 100 można już poparzyć sobie paszczę, a po 3 takim sztachu również PALCE o parownik. Chciałbym zobaczyć tego pacjenta, który określił zakres mocy jak bierze z 5 sztachów pod rząd na tych 130W…
Odniesienie smakowe do Kylina:
PORÓWNYWALNIE+Może nawet nieco lepiej, ale co z tego skoro parametry mocowe tej grzałki stawiają jej użyteczność (
dla mnie) poniżej wszystkich innych grzałek z testu.
- - -
PODSUMOWANIETo wszystko co na razie przetestowałem, ale myślę że daje już jakiś pogląd na cały ten zgiełk
Spróbujmy jakoś podsumować:
PLUSY:
*
ZAKRĘCASZ i MASZ wrażenia porównywalne do nawet najbardziej złożonych rękodzieł, a wszystko to w ciągu 30 sekund, bez przycinania nóżek, układania grzałki, bez zastanawiania się ile i jakiej dać waty, czy napchać jej do kanałów czy nie, itd. itp. (u używaniu wkrętarki w ogóle nie wspominam).
BEZCENNE!,
*
ZAPOMINASZ O WYCIEKACH - ponad tydzień nieustannej żonglerki dwoma Shieldami, zmiany grzałek, dolewanie liquidu (również przy otwartych airholach) i
NIC -
ANI KROPLI WYCIEKU a wszyscy wiemy, że mój talent w temacie wyciekania jest wielki
W dużej mierze to zapewne zasługa samych Shieldów, ale konstrukcje grzałek też grają tu jakąś rolę,
MINUSY:
* podstawowa wada większości tych grzałek to ich
ENERGOŻERNOŚĆ - większość z nich budzi się przy 30W, przy 40W przeciera oczy, a rozkręca się od 50 i więcej. Czyli o modach jednobatkowych raczej możemy zapomnieć, nawet grubasy 26650 pojedynczo długo nie uciągną 60W. Tak więc musimy używać ciężkiego moda, często ładować baterie i jeszcze częściej dolewać liquidu. Na grzałkach własnej roboty wyciągniemy porównywalne efekty używając POŁOWY tych mocy i zużywając mniej liquidu. Nie mogę się tu oprzeć przed analogią sportowego auta z US i Europy: Amerykanie nie przejmują się optymalizacją i wstawiają do Vipera silnik ponad 8-litrowy wyciągając z niego ponad 600 koni, a Niemcy w BMW M3 uzyskują wprawdzie tylko trochę ponad 400 koni, ale za to z silnika 3-litrowego (!) a ich samochód i tak na torze objedzie każdego Vipera (no, może nie tego najnowszego). Analogia dotyczy też zużycia "paliwa"
. Tak więc mamy tu Vulgar Display of Power grzałek gotowych kontra FINEZJA rękodzieła.
*
CZAS ŻYCIA grzałki, zwłaszcza w kontekście jej niemałej ceny - tutaj nie mogę powiedzieć nic pewnego bo za krótko używam tych grzałek ale wygląd jednej z nich po odparowaniu około 15-20 ml liquidu jest trochę niepokojący:
Aczkolwiek trzeba zaznaczyć, że wapowałem na niej straszny ulep, a doświadczenia innych używaczy gotowców są w tym względzie o wiele bardziej obiecujące.
* jakimś tam minusem może też być fakt, że na tych grzałkach możemy zapomnieć o wapowaniu MTL.
- - -
Koniec części pierwszej, w drugiej to co TYGRYSY LUBIĄ NAJBARDZIEJ czyli gotowe grzałki meshowe
.
(#200, #400), no ale jest siatka? Jest!
(przy prawie pełnym zbiorniku Shielda). Później to samo: na 40 W jakieś takie niedorobione sztachy i w końcu, po 5-6 sztachu pod rząd, bóbr, a na 50W stwór futerkowy potrafi pojawić się już przy drugim sztachu. Podejrzenie było oczywiste więc przyjrzałem się konstrukcji tej grzałki – HW-N ma na obwodzie 6 otworów na liquid, Smok ma 4. Tyle tylko, że w Smoku WSZYSTKIE z nich są otwarte i wyglądają tak:
