W pustym pokoju

[basika]

Ten wiersz też pasuje dzisiaj...

istnieją pustki.jpg

[basika]

Wszyscy wiedzą że kocham koty. Jutro czeka nas szczególny dzień i z tej okazji muszę, po prostu muszę, przypomnieć ten wiersz.

bliskość.jpg

Szymborska Wisława
Kot w pustym mieszkaniu

Umrzeć - tego nie robi się kotu.
Bo co ma począć kot
w pustym mieszkaniu.
Wdrapywać się na ściany.
Ocierać się między meblami.
Nic niby tu nie zmienione,
a jednak pozamieniane.
Niby nie przesunięte,
a jednak porozsuwane.
I wieczorami lampa już nie świeci.

Słychać kroki na schodach,
ale to nie te.
Ręka, co kładzie rybę na talerzyk,
także nie ta, co kładła.

Coś się tu nie zaczyna
w swojej zwykłej porze.
Coś się tu nie odbywa
jak powinno.
Ktoś tutaj był i był,
a potem nagle zniknął
i uporczywie go nie ma.

Do wszystkich szaf się zajrzało.
Przez półki przebiegło.
Wcisnęło się pod dywan i sprawdziło.
Nawet złamało zakaz
i rozrzuciło papiery.
Co więcej jest do zrobienia.
Spać i czekać.

Niech no on tylko wróci,
niech no się pokaże.
Już on się dowie,
że tak z kotem nie można.
Będzie się szło w jego stronę
jakby się wcale nie chciało,
pomalutku,
na bardzo obrażonych łapach.
I żadnych skoków pisków na początek.

[basika]

Sobota to fajny dzień. Z tej okazji będzie wiersz, fajny wiersz..

kobieta.jpg

PORTRET KOBIECY

Musi być do wyboru,
Zmieniać się, żeby tylko nic się nie zmieniło.
To łatwe, niemożliwe, trudne, warte próby.
Oczy ma, jeśli trzeba, raz modre, raz szare,
Czarne, wesołe, bez powodu pełne łez.
Śpi z nim jak pierwsza z brzegu, jedyna na świecie.
Urodzi mu czworo dzieci, żadnych dzieci, jedno.
Naiwna, ale najlepiej doradzi.
Słaba, ale udźwignie.
Nie ma głowy na karku, to będzie ją miała.
Czyta Jaspera i pisma kobiece.
Nie wie po co ta śrubka i zbuduje most.
Młoda, jak zwykle młoda, ciągle jeszcze młoda.
Trzyma w rękach wróbelka ze złamanym skrzydłem,
własne pieniądze na podróż daleką i długą,
tasak do mięsa, kompres i kieliszek czystej.
Dokąd tak biegnie, czy nie jest zmęczona.
Ależ nie, tylko trochę, bardzo, nic nie szkodzi.
Albo go kocha albo się uparła.
Na dobre, na niedobre i na litość boską.

Wisława Szymborska

[Iceberg]

Hej...Pamietam jako nastolatek, chodzilismy nasza nierozerwalna grupa w nocy po cmentarzach recytujac wiersze tkzw. kaskaderow literatury do ktorych pozniej rzadko wracalem...
Gdzie mojej ręki lewej z niebem igra samiec
Tam stado dojnych gwiazd i moja śmierć je pasie

Gdzie mojej ręki prawej ogródek się szerzy
Tam moją żonę martwą zakopują w ziemi

Gdzie moich jąder krąży podwójna planeta
Tam wieszają człowieka za to że poeta

Gdzie nasienie pospiesznie porzucone gnije
Tam kobietę do spazmu pobudzają kije

Gdzie mojego mózgowia cieknie wrąca struga
Tam pijak pijąc wie już co jest dobra wódka

Gdzie moja stopa lewa bieg planet popędza
Tam nie ma Boga tylko jego impotencja

Gdzie moja stopa prawa bieg planet wstrzymuje
Też nie ma Boga tylko nieskończony smutek

Gdzie moja męskość głową fioletową straszy
Poślubiona dziewica regularnie krwawi

Gdzie patrzę lewym okiem tam widzę: jest Polska
Biskup na świni tyłem wjeżdża do kościoła

Gdzie patrzę prawym okiem moje życie marne
Jak zwykle z przyjściem zmroku idzie pod latarnię

Rafal Wojaczek...

[basika]

Ja tu dam swój ulubiony wiersz. " W pustym Salonie" - on dopiero powstanie. Tuwim jest wszędzie.

TY się kiedyś doigrasz, zobaczysz.

Daj przykład innym ...

[Tommy Black]

Tomek, zamiast tyle gadać, daj tu jakiś ulubiony wiersz Tuwima.

Ja tu dam swój ulubiony wiersz. " W pustym Salonie" - on dopiero powstanie. Tuwim jest wszędzie.

[basika]

Tomek, zamiast tyle gadać, daj tu jakiś ulubiony wiersz Tuwima.

[Tommy Black]

Powiedzmy, że nie miałam na myśli poezji zaangażowanej, tylko taką bardziej subtelną, poruszającą wewnętrzne struny, dotykającą duszy. Ale nie zgłaszam zastrzeżeń i każdy może tu dawać wiersze jakie lubi. Najważniejsze aby to miejsce żyło

Dobra. Miałaś na myśli subtelnie zaangażowaną żyjącą poezję żywych. Bo taki na przyklad Tuwim, to dzieci w szkole myślą ze On, ten Tuwim, to nie żyje. A to nie jest prawda. Bo On żyje i żył będzie wiecznie. Bo to sprawiła właśnie jego poezja i my wielbiciele tej poezji. A my, gdybyśmy tu stworzyli trochę własnej poezji, też mielibyśmy szansę na nieśmiertelność nie tylko z powodu waperstwa ale z powodu naszej poezji. Do czego tak nieśmiało zachęcam...

[basika]

No i to nie jest dobre, ani dla poezji ani dla czytelników. Poezja powinna żyć, być wśród ludzi, ocierać się o zdarzenia, powinna oswajać naszą codzienność.
Kiedyś w Kole Poezj Zaangażowanej na Rzecz Komunikacji, jeździlśmy w grupach tramwajami i autobusami po mieście i czytaliśmy na głos poezje polskich głównie, autorów.
Ja zawsze mialem szczęście, ostatni wiersz jaki czytalłem to Całujcie mnie wszyscy w dupę J. Tuwima

Powiedzmy, że nie miałam na myśli poezji zaangażowanej, tylko taką bardziej subtelną, poruszającą wewnętrzne struny, dotykającą duszy. Ale nie zgłaszam zastrzeżeń i każdy może tu dawać wiersze jakie lubi. Najważniejsze aby to miejsce żyło

[Tommy Black]

Dlaczego w pustym pokoju ? Bo poezję czytamy w samotności, często wstydząc się emocji, ukrywajac się przed wzrokiem innych.

No i to nie jest dobre, ani dla poezji ani dla czytelników. Poezja powinna żyć, być wśród ludzi, ocierać się o zdarzenia, powinna oswajać naszą codzienność.
Kiedyś w Kole Poezj Zaangażowanej na Rzecz Komunikacji, jeździlśmy w grupach tramwajami i autobusami po mieście i czytaliśmy na głos poezje polskich głównie, autorów.
Ja zawsze mialem szczęście, ostatni wiersz jaki czytalłem to Całujcie mnie wszyscy w dupę J. Tuwima

Socjały nudne i ponure,
Pedeki, neokatoliki,
Podskakiwacze pod kulturę,
Czciciele radia i fizyki,
Uczone małpy, ścisłowiedy,
Co oglądacie świat przez lupę
I wszystko wiecie: co, jak, kiedy,
Całujcie mnie wszyscy w dupę.

Muszę powiedzieć że publiczność pasażerska była zachwycona i żywotnie zainteresowana polską poezją!