Kalendarz Świąt Nietypowych

[SuwMar]

Zapomniałem jeszcze o tym bardzo ważnym święcie.

20 lipca - Dzień Księżyca.

Dzień Księżyca upamiętnia pierwsze lądowanie człowieka na księżycu 20 lipca 1969 roku.

[Maciejko]

Gdy w 1972 roku arcymistrz Aleksander Alechin pokonał w meczu o mistrzostwo świata w szachach genialnego Kubańczyka J. R. Capablancę stanął u szczytu sławy i artyzmu gry szachowej.

To było w roku 1927, Alechin zmarł w 1946.

[Tommy Black]

Muszę przytoczyć piękną i pouczającą historyjkę...
Gdy w 1927 roku arcymistrz Aleksander Alechin pokonał w meczu o mistrzostwo świata w szachach genialnego Kubańczyka J. R. Capablancę stanął u szczytu sławy i artyzmu gry szachowej.Alechin był przy tym niedoścignionym mistrzem ataku, nie znosił bierności w grze, a jednocześnie umiał się znakomicie bronić. O jego niebywałej wyobraźni szachowej świadczy fakt, iż potrafił rozegrać "na ślepo", to znaczy nie widząc szachownic, seans gry jednoczesnej na 32 szachownicach!
W kilka miesięcy po zdobyciu szachowej korony otrzymał Alechin najdziwniejszą w swojej karierze szachowej propozycję od dwóch średniej klasy szachistów-amatorów.



Otóż dwaj młodzi ludzie zaproponowali Alechinowi rozegranie dwóch partii. Twierdzili przy tym, iż arcymistrz nie będzie mógł obu partii z nimi wygrać. Utrzymywali, że na pewno jedną z nich wygrają lub obie zremisują. Alechin miał zagrać po jednej partii z każdym z nich: na jednej szachownicy miał grać białymi, na drugiej - czarnymi, i wykonywać posunięcia na przemian.
Alechin był wtedy w dobrym humorze (propozycję uczyniono podczas towarzyskiego przyjęcia) i niewiele myśląc wyraził na to zgodę. Jakież było jednak jego zdumienie, gdy już po kilku ruchach zorientował się, że na każdej szachownicy są powtarzane... jego własne posunięcia!
Praktycznie wyglądało to tak: Alechin wykonuje ruch białymi na pierwszej szachownicy, po chwili na drugiej, jego przeciwnik grający białymi robi ten sam ruch; Alechin odpowiada ruchem czarnych i to posunięcie z kolei powtarza na pierwszej szachownicy przeciwnik grający czarnymi. To tak jak gdyby Alechin rozgrywał partię sam z sobą..
Alechin od razu się zorientował, że wpadł w pułapkę sprytnie zastawioną przez pomysłowych młodzieńców. W tej sytuacji były tylko dwie możliwości: albo remis na obu szachownicach, albo jedną partię Alechin wygra, a drugą przegra.

Czy możecie sobie wyobrazić, że z tej beznadziejnej sytuacji Alechin znalazł wyjście? Wydaje się to nieprawdopodobne, ale ten dziwny turniej zakończył się podwójnym zwycięstwem arcymistrza!

Nie szukajcie odpowiedzi w sieci...pomyślcie sami.

Tak, pomyślcie sami skoro ja nie myślę. Ale na szczęście jest tu wybitny szachista @

Maciejko i post mój sobie poprawiłem. To była zwykła literówka ale w szachach niewybaczalna.

[SuwMar]

20 lipca - Międzynarodowy Dzień Szachów.

Międzynarodowy Dzień Szachów obchodzony jest na pamiątkę utworzenia Międzynarodowej Federacji Szachowej.

Szachy to jedna z najstarszych gier strategicznych, znana na całym świecie. Od V w.n.e ludzie stają do boju w pojedynkach szachowych. Uznaje się, że pierwotna wersja gry w szachy powstała w Indiach. Skąd trafiła do Persji, następnie spopularyzowała się wśród Arabów, a później w Europie. Stopniowo gra była dopracowywana. Wiele obecnych zasad wprowadzili Persowie między innymi szach i mat, gdzie w języku perskim “szach mat” oznacza “król jest otoczony”. Do Polski, szachy przywędrowały, prawdopodobnie, z Rosji bądź Czech. Już w średniowieczu były znane jako gra królewska, choć mieszczanie, a później i szlachcie też chętnie grali w szachy. Obecnie o nieustającej popularności szach w Polsce mogą świadczyć zwroty, pochodzące z gry a odnoszące się do codziennego życia, takie jak np. “trzymać kogoś w szachu”, „patowa sytuacja”, “wykonać roszadę na danym stanowisku” czy “być czyimś pionkiem w grze”. Na szczeblu światowym już w odrodzeniu odbywały się turnieje szachowe. Wyłaniano kolejnych mistrzów. Oficjalnie olimpiady szachowe odbywają się od 1924r. Istnieją przeróżne kategorie, między innymi, mistrzostwa świata kobiet, juniorów, studentów, niewidomych. Warto, wiedzieć, że szachy są oficjalną dyscypliną sportową. W XX niezwykle rozwinęła się popularność tej gry. W połowie wieku rozegrano pojedynek z komputerem. Jednak mistrzowie szachowi nadal byli lepsi od maszyn. W roku 1996 odbył się mecz pomiędzy komputerem, zaprojektowanym przez firmę IBM, a mistrzem świata Garrim Kasparowem. Kasparow zwyciężył. Ulepszono program i rok później, komputer okazał się silniejszym przeciwnikiem, co wywołało ogromne poruszenie w środowisku graczy. W 2003 roku odbył się “Mecz Człowieka przeciwko Maszynie o Szachowe Mistrzostwo Świata". Kasparow i komputer remisowali. Jako ciekawostkę można dodać, że w 2008 roku odbył się pierwszy kosmiczny pojedynek szachowy, pomiędzy zawodnikiem przebywającym w stacji kosmicznej, a jego kolegami na Ziemi.

Obecnie istnieje wiele odmian gry w szachy. Odbywają się turnieje szachów losowych, zostały stworzone plansze dla trzech lub czterech graczy. Można spotkać warianty z inną ilością figur np. szachy atomowe. Na bazie szachów powstała gra Ultima. Dużym zainteresowaniem, również cieszą się szachy heksagonalne tzw.”polskie”, stworzone przez Władysława Glińskiego. W tym wariancie gra w szachy odbywa się na polach w kształcie sześcianu.

Zadziwiająca jest ponadczasowość i uniwersalność gry w szachy. W turniejach szachowych mierzyli się zarówno królowie jak i ludność niskiego pochodzenia. Obecnie każdy kontynent, kraj, województwo wyłania własnego mistrza szachowego. Zatem, dlaczego warto grać w szachy? Zwolennicy tej gry wymieniają wiele korzyści z grania, między innymi usprawnienie logicznego myślenia, podejmowania decyzji, planowania czasu, rozwijanie wyobraźni przestrzennej. Coraz częściej zajęcia szachowe na stałe wchodzą w skład zajęć lekcyjnych w zerówkach, szkołach podstawowych i na kolejnych szczeblach edukacji. Szachy mają wymiar wychowawczy. Młody gracz uczy się cierpliwości, wytrwałości i pokory, skupienia. Badania udowodniły, że dzieci umiejące grać w szachy osiągają lepsze wyniki w nauce, mają lepszą koncentrację i szybciej rozwiązują zadania wymagające logicznego myślenia.

Jak zacząć grać? Nic prostszego, obecnie na rynku jest szeroka oferta podręczników gry, poradników. Istnieją programy do gry w szachy na komputerze czy aplikacje na smartfony. W Internecie można zmierzyć się z programem bądź wirtualnie zagrać partię szachów z innym przeciwnikiem. W myśl powiedzenia szachistów “nie ma na świecie szachisty który wygrałby wszystkie swoje partie”, należy wytrwale, małymi krokami, ćwiczyć grę w szachy.



W szachy można grać wszystkim i każdych warunkach.

[SuwMar]

@

edarek
Nie bądź taki ciekawy, bo dostaniesz takiej mordy.

[edarek]

... - Nie doszłam.

Ale, że do babci? Czy jak?

[Tommy Black]

Każdy z nas zna tą historię. Czy jednak na tyle, by dokopać się do najróżniejszych jej wersji, poznać całą symbolikę tej bajki? Dziś warto to zrobić, można się nieźle zdziwić.

Ja się dokopałem do takiej wersji. Więcej nie będę kopał bo to ciężka praca i na dodatek ja się boję takich bajek. Tomek Olbratowski fajnie redefiniuje różne bajki, nie boi się ale obraża zające a to się nie godzi.

Ale za to mam dowcip o Kapturku.

Zobaczył raz leśniczy, że Czerwony Kapturek wchodzi do lasu, więc pobiegł, aby ją ostrzec. Biegnie, biegnie, pędzi przez las, wpada na polankę, a tam... wilk i dziewczyna. On zły, oparty plecami o drzewo kurzy papierosa, ona przycupnięta na pieńku, nóżka na nóżkę, raczej zdegustowana.
- Co się stało?! - woła leśniczy.
- Szłam sobie, szłam, do babci sobie szłam, a wtedy ten tu wyskakuje i buch mnie w krzaki.
- I co?
Kapturek patrzy wymownie na wilka.
- Nie doszłam.

[SuwMar]

19 lipca - Dzień Czerwonego Kapturka.

Każdy z nas zna tą historię. Czy jednak na tyle, by dokopać się do najróżniejszych jej wersji, poznać całą symbolikę tej bajki? Dziś warto to zrobić, można się nieźle zdziwić.

[SuwMar]

A historia jego życia to gotowy scenariusz świetnego filmu, jednak wyłącznie dla dorosłych.

Co do filmu to zapewne prawie wszyscy oglądali, ale warto zobaczyć jeszcze raz.

[Tommy Black]

Nelson Mandela jest symbolem walki o prawa człowieka – kochany w ojczyźnie (RPA) i szanowany na całym świecie. Najsłynniejszy z przywódców ruchu przeciw apartheidowi jest m. in. laureatem nagrody Nobla.

Istotnie acz warto dodać, że wspólnie z prezydentem Frederikiem Willem de Klerk, poprzednikiem Mandeli na stanowisku prezydenta RPA i człowieka który zniósł apartheid i uwolnił Mandelę z 27 letniej niewoli. Samego zaś słowa apartheid nie ma w słownikach języka angielskiego nie z jakichś powodów politycznych. Pochodzi bowiem z języka afrykanerskiego i znaczy w tym języku - osobno. System ten zakładał całkowitą izolację rasy białej od czarnej i kolorowej. W praktyce chodziło raczej o niewolniczą eksploatację dwóch ostatnich grup, umożliwianą na mocy coraz to nowych ustaw dyskryminacyjnych.
Na radykalne zerwanie z rasową segregacją zdecydował się właśnie Frederik Willem de Klerk, ogłaszając w dniu 2 lutego 1990 roku koniec epoki apartheidu.
Mandela, jako jego następca podkreślał wagę powszechnego przebaczenia oraz konieczność współpracy całego społeczeństwa w interesie kraju. Owo niezwykle wyważone stanowisko zjednało mu przychylność nie tylko ludności ciemnoskórej, ale także białej - i to nawet pośród tych, którzy wcześniej wydawali się zdecydowanymi, nieprzejednanymi rasistami. W tym sensie działalność polityczną Mandeli rzeczywiście należałoby określić mianem cudu.
Pierwszy czarnoskóry prezydent RPA zmarł 5 grudnia 2013 roku, przeżywszy 95 lat. A historia jego życia to gotowy scenariusz świetnego filmu, jednak wyłącznie dla dorosłych.
Żeby nie nudzić, kilka myśli Mandeli na koniec:

Aby być wolnym, nie wystarczy wyzbyć się łańcuchów. Trzeba żyć tak, by respektować i rozszerzać wolność innych.

Przebaczenie wyzwala duszę. Dlatego drzemie w nim tak wielka siła.

Nikt nie rodzi się z nienawiścią do drugiego człowieka z powodu koloru jego skóry, pochodzenia lub wyznania. Ludzie muszą uczyć się nienawidzić, a skoro są do tego zdolni, to są również w stanie nauczyć się miłości, ponieważ miłość zawsze będzie bliższa ludzkiemu sercu niż jej przeciwieństwo.

Nie patrzcie na mnie przez pryzmat moich sukcesów. Oceniajcie mnie raczej po tym, ile razy upadłem i ponownie się podnosiłem.

W naszym życiu istotny jest nie sam fakt, że po prostu żyliśmy. Ogromną różnicę sprawia dopiero to, co udało się nam zdziałać czy wywalczyć dla poprawy jakości życia innych osób.