Jak wyglądałby świat zaprojektowany przez dzieci.

[Tommy Black]

Analogicznie pierze przestaje się kojarzyć z pożartymi przez owego potwora ptakami i jest werbalizowane w wyrażeniach typu "napełnić poduszkę pierzem".

Zgadza się! Dlatego ta dwuplanowość nasuwa od razu następujące pytanie: jaka jest właściwie rola metafory w tego typu zagadkach? Czy istotnie temat pomocniczy, pozostający z tematem głównym w związku metaforycznym, semantycznie dookreśla ów temat główny, czy też jego jawne bądź ukryte negowanie sprawia, że jest on biernym uczestnikiem opisu? A jak dobrze wiemy bierność zdrowych i dobrze odżywionych dzieci, dzieci waperów, nie narażonych na śmiertelny dym papierosowy, rzadko są bierne. To zdrowe dzieci, czego przykładem jest choćby Aligator Aziego, który nie boi się rysować nagrobków, czy też Kaszaloty Piotrka, które świetnie poruszają się pomiędzy krowimi talerzami.
Wychowanie dzieci w dzisiejszych czas to wielkie wyzwanie, ba to nawet wielki tor przeszkód. Dlatego warto rozwijac takie tematy, szczególnie na forach waperskich. Waperzy to w większości rodzice obdarzeni wielką odpowiedzialnością za rozwój swoich dzieci. Dlatego nie zadają już na pewnym etapie rozwoju takich kretyńskich zagadek jak ta o krowie czy poduszce.Mam tu na myśli pewien etap rozwoju rodziców oczywiście. Dziś, nasze waperskie dzieci oczekują zagadek na poziomie Bajek robotów S. Lema:
— Powiedz mi — rzekła maszyna — co to jest za miejsce, które nie ma ani ścian, ani murów, ani krat, a którego nikt nigdy nie opuścił i nie opuści?
— Tym miejscem jest Kosmos — odparł konstruktor.
Tym miejscem jest kosmos, odpowiedzą chórem i bez zastanowienia nasze dzieci.

[seth13]

Kordła

[Ramses]

Zagadkę tę cechuje pewien wymagający każdorazowo odgadnięcia schemat interpretacyjny. Temat główny zagadki jest semantycznie dookreślany przez występujący temat pomocniczy.
W zagadkach quasi-metaforycznych podobieństwo między tematem głównym i tematem pomocniczym może mieć charakter czysto okazjonalny, gdyż nie o podobieństwo tu chodzi. Zagadka tego typu przybiera zwykle formę gry językowej, w której sugeruje się istnienie jakiegoś podobieństwa między tematem głównym i pomocniczym, by natychmiast to podobieństwo zanegować: „X jest podobne do Y-а, ale to nie Y”. W każdym razie nie można tu mówić o jakiejkolwiek interferencji semantycznej tematu pomocniczego na temat główny. Brak tego oddziaływania jest zaznaczany w tekście zagadki przez jawną negację tematu pomocniczego lub niektórych przypisywanych mu cech.
W wielu zagadkach quasi-metaforycznych negacja może mieć charakter niejawny, uświadamiany dopiero wówczas, gdy odgadnięty zostanie temat główny.
Tematem głównym zagadki jest w tym wypadku PODUSZKA. Odgadnięcie tematu sprawia, że dokonuje się wtórna precyzacja znaczeń predykatów-wykładników podanych w tekście. Skoro PODUSZKA jest tylko pozornie potworem, zatem rogi przestają być łączone z tym tematem pomocniczym i odnoszone do znaczenia "wyrostki kostne na głowie zwierzęcia", lecz jest aktualizowane inne znaczenie realne "miejsce zbiegania się krawędzi przed¬miotu". Analogicznie pierze przestaje się kojarzyć z pożartymi przez owego potwora ptakami i jest werbalizowane w wyrażeniach typu "napełnić poduszkę pierzem".

[Tommy Black]

Eee to proste, niedawno takową otrzymałem od średniej pociechy, a najmłodszy by odrzekł kordła przecież

Niestety nie, to zła odpowiedź.

[seth13]

Eee to proste, niedawno takową otrzymałem od średniej pociechy, a najmłodszy by odrzekł kordła przecież

[Tommy Black]

Ja im to przeczytam, jak bum cyk cyk. A potem poproszę by narysowali pana który to napisał

Hmmm...ja nie wiem czy to bry pomysł...ale mam prośbę. Nie publikuj tego rysunku.W zamian mam zagadkę.

Co to za potwór srogi,
co ma aż cztery rogi,
a w środku mnóstwo pierzy
i wciąż na łóżku leży?

[seth13]

Ja im to przeczytam, jak bum cyk cyk. A potem poproszę by narysowali pana który to napisał

[Tommy Black]

Na dole to kameleon, ale to chyba oczywiste i każdy widzi

Oczywiście że to kameleon, ale nie do końca i jest to hiponim archileksemu zwierzę. Gdybyśmy podążyli dalej za kaszolubnymi kaszalotami Piotrka, okazałoby się że, One narysowały tu zagadkę.

Co to za zwierzę
co robi talerze?

Dzieci bardzo często rysują zagadki których dorośli nie rozumieją.
Przy interpretacji tej zagadki należałoby przyjąć, że u podstaw parafrazy leży wyrażenie X robi talerze, przy czym X-em może być jakiś hiponim archileksemu zwierzę. W konsekwencji otrzymamy jednak wypowiedzenie semantycznie dewiacyjne, ponieważ robić talerze implikuje agensa osobowego, a nie zwierzę.
Przy szczegółowej interpretacji tej zagadki musimy więc założyć, że przynajmniej jeden ze składników wyrażenia jest użyty w znaczeniu niedosłownym. Albo zatem nie chodzi tu o zwierzę i wówczas sens metaforyczny byłby archileksem, albo metafora dotyczy elementu realizującego walencję rezultatu (talerz), albo wreszcie wyrażenie robić talerze jest frazeologizmem i ma jakieś znaczenie naddane. W tym wypadku metaforyzowany jest talerz,zaś rozwiązaniem zagadki — KROWA.

Jeśli nie rozumiecie o czym pisałem, to nie rozumiecie swoich dzieci. To okropne, mnie nie musicie rozumieć.

[seth13]

Na dole to kameleon, ale to chyba oczywiste i każdy widzi

[seth13]

Jako koneser dzieł moich kaszojadów, jak bym miał wrzucić wszystko w Photoshopa, to by zeszło z kilka lat