Prawda. Sama idea kłótni sprawia mi przyjemność. Jak już się z kimś kłócę (oczywiście mam tu na myśli kulturalną wymianę zdań, bez chamstwa, wyzwisk itp..) sprawia mi przyjemność i często wdaje się w dyskusję i kłótnie nie po to żeby coś komuś udowodnić, nie po to żeby postawić na swoim, ale po to żeby mieć przyjemność z samego procesu kłótni,
Tak wiem - chore. Ale tak jest.
Bardzo często się łapię na tym, że wdaję się w dyskusje na tematy których nie mam bladego pojęcia, tylko po to żeby się kłócić, o sprawia mi to przyjemność.
Tylko nie chodzi mi o kłótnię w stylu wyzwisk, nerwów itpp......
O Debaty - tego słowa szukałem. Uwielbiam debatować, i nie po to żeby postawić na swoim, wygrać i być lepszym, tylko po to żeby debatować,
Mentalne sparingi nikogo bardziej nie cieszą niż Dyskutantów
Dokładnie tak
Niestety ta osobowość ma też wady, które ja mam:
-kompletnie nie przejmujesz się zdaniem innych, masz totalnie gdzieś co ktoś o tobie myśli. Możesz wyjść w zimie w krótkich spodenkach do sklepu i kompletnie nie widzisz nic w tym dziwnego. Wyjście w szlafroku po kąpieli do piekarni - no i co
-jesteś fatalnym przyjacielem: kolega ci się zali, ze ma jakieś problemy, depresję itp...to zamiast zrozumienia, pocieszenia itp wyskoczyłem z tekstem: Przestań pier..., bo jesteś zdrowy, masz dwie ręce i nogi, a twoje problemy to gówno, bo jak chcesz zobaczyć co to jest prawdziwy problem, to wybierz się dziecięcy oddział onkologiczny i wytłumacz 10-latkowi z białaczką, że tobie jest smutno, bo szef w pracy jest nie miły a Kasia ma innego.
